Groetjes vanuit het zonnige Japan! Het is hier momenteel lekker warm, zonnig en gewoon heerlijk weer. Eigenlijk is het nog niet vaak anders geweest, maar ik dacht toch een update te geven over het weer hier. Vandaag heb ik hier een leuk tekstje over een bekend festival in Yamanashi: Shibazakura. Het is een jaarlijks bloemenfestival dat een hele maand lang doorgaat. In de buurt van Fuji wordt dit festival georganiseerd en dan zie je een tapijt van bloemen.
Tijdens Golden Week ben ik hier samen met Tijs naartoe geweest, ook op aanraden van enkele klasgenootjes. Golden Week was misschien niet het beste moment, want zoals verwacht was het erg druk op de weg ernaartoe. Het was ook een redelijke lange reis, maar laat ik jullie zeggen dat deze de moeite waard is. Kofu ligt namelijk tussen allemaal bergen en om naar Kawaguchi-ko te geraken, het station vanwaar de shuttlebus naar het festival vertrok, moesten we de trein of bus nemen. Hier heb je al adembenemende uitzichten op bergen, meren en (Yamanshi is bekend om dit product) wijngaarden. De rit is dus al zeker de moeite waard.Het duurde dus ongeveer een uurtje om Kawaguchi-ko te bereiken en vanaf daar namen we de speciale bus richting het festival.
Op de site stond er dat dit zo’n 30 à 35 minuutjes ging duren, ik had wel verwacht dat het wat langer ging zijn door de drukte, maar… Het duurde uiteindelijk twee uur voor we op onze bestemming waren! Onderweg hadden we wel mooi zicht op Fuji. Ik denk dat ik die berg vanaf elke kant wel eens gezien heb nu. Eenmaal op het festival heb ik genoten van het mooie weer, de vele eetkraampjes (want wat is een Japans festival zonder), de vele perzik en sakura themed eten, de bloemen en het mooie uitzicht op Fuji. Er werden ook optredens gegeven, er werd onder andere muziek gespeeld op traditionele instrumenten.
Het duurde lang om er te geraken, de terugweg gelukkig iets minder lang, maar het was toch de moeite waard! Het was een leuke daguitstap en wanneer mensen volgend jaar eraan denken om erheen te gaan: doen! Misschien niet tijdens Golden Week, want dat kan je dan een hoop tijd besparen.
Hokkaido. Volgens Japanners uit andere streken de plek met het beste eten. Ik hoor jullie al denken: ‘Maar… in Japan is het eten overal lekker!’. Dat dacht ik ook, maar na mijn half jaartje in Sapporo begin ik een beetje te begrijpen waarom dit gezegd wordt. In dit artikel ga ik een overzicht van mijn ‘best of’ geven.
Beste sushirestaurant – Toriton
De sushi is over het algemeen heerlijk in Hokkaido, maar ons favoriete sushirestaurant is de keten genaamd ‘Toriton’. Waarom? Het is goede kwaliteit, voor een niet te dure prijs (voor gemiddeld 2000 yen per persoon kan je er avondeten). Ook hebben ze enkele speciale soorten vis die je niet overal terugvindt! De service is ook dik in orde en het is een gezellig restaurant. Maar let op! Houd rekening met weekends en feestdagen. Wanneer je op zulke drukke dagen gaat kan de wachttijd in de avond soms oplopen tot… 2 uur.
Beste izakaya – Bibibi
Een izakaya is een soort restaurant waar mensen naartoe gaan om de hele avond gezellig te babbelen, samen allerlei gerechten te eten en vooral om veel te drinken. In het Sōen station, dichtbij mijn dorm, bevindt zich de beste izakaya van de stad. Waarom? Deze izakaya is onze nummer 1 omdat de sfeer echt fantastisch is. Japan is soms raar en in steden kan je de eigenaardigste plekken tegenkomen. Deze izakaya is zo’n plek. De eigenaars – een koppel – waren altijd enorm blij als we terugkwamen. De hele avond door kregen we snacks en drank ‘van het huis’. Wanneer we een verjaardagsfeestje hielden in de zaak hadden ze zelfs slingers en confetti klaar. De jarige kreeg een taart van okonomiyaki en karaage- allemaal van het huis. Hun menukaart is heel basic, maar goedkoop. Daarenboven is het interieur excentriek en het personeel dus top! Wat wil een mens nog meer?
Challenge van de baas: wie het tangram in 2 minuten kan maken krijgt een hamburger
Beste convenience store – Seicomart
Wie ooit al in Japan is geweest, is ongetwijfeld langs gegaan in de convenience store. Het zijn mini-supermarktjes die meestal 24/24h open zijn en zoals de naam zegt: ze hebben alles wat je nodig hebt. De bekendste ketens zijn 7eleven, Familymart en Lawson, maar Hokkaido heeft een eigen regionale keten genaamd Seicomart. Hier worden veel producten verkocht met ingrediënten uit Hokkaido zelf en ze hebben ook Seicomart-exclusives. Tijdens de zomer verkochten ze erg veel dingen met ‘Yubari Melon’. Dit is een meloen uit een streek rond het dorpje Yubari in Hokkaido. Deze meloenen zijn een echte delicatesse en kosten stukken van mensen. Letterlijk. In 2016 werd een Yubari meloen voor 3 miljoen yen verkocht (dat is ongeveer 25 000 euro). Oke, genoeg weetjes. De echte reden waarom je naar Seicomart moet gaan is zijn ‘Hot Chef’ afdeling. Naast gewone onigiri’s en opwarmmaaltijden heeft de winkel ook reeds verwarmde maaltijden. De onigiri’s hebbenoriginele vullingen en zijn twee keer zo groot. Bovendien zijn ze ook twee keer zo lekker! Hmmmmm…
Het gezicht van een gelukkige klant!
Beste westers restaurant – Bar Tutti
Ergens in Susukino (de uitgaansbuurt van Sapporo) is een kleine bar… Bar Tutti. Hier kan je echt Italiaans eten. De wijn kost slechts 100 yen, echt belachelijk goedkoop als je weet dat een blikje bier in de convenience store zelfs meer kan kosten. De onion rings zijn volgens onze Amerikaanse vrienden de beste ooit. De pasta’s zijn volgens mij de beste van heel Japan. Je kan zelfs buiten aan tafeltjes op de stoep zitten! De perfecte plek om een warme zomeravond door te brengen.
Beste koffie/theehuisje – Gagnon (Maple Syrup Café)
Op tien minuutjes fietsen van mijn kot is Gagnon, een café waar men koffie, thee, gebak en lunch serveert met als thema ahornsiroop. Dit is siroop gemaakt van sap uit een Esdoorn en is een specialiteit van Canada. De uitbater is een Canadees die de hele wereld heeft rondgereisd. Ergens onderweg kwam hij een Japanse vrouw tegen. Ze werden verliefd en zo is hij in Sapporo beland. Momenteel is hij invoerder van kwaliteitsvolle ahornsiroop en uitbater van dit café. Hij is een zeer charismatische man die vol liefde over zijn producten praat. Zelfs zijn water komt uit een speciale bron ergens in Hokkaido. Zijn siropen en koekjes worden in Japanse winkels en delicatessenzaken verkocht en in zijn café kan je genieten van drankjes en snacks waarin telkens ahornsiroop verwerkt zit.
In plaats van pikante olie werd er ahornsiroop over deze pizza gedaan!
Zo, dit waren mijn aanraders in Sapporo! Moest je er ooit eens passeren, probeer ze zeker uit 🙂
We naderen het einde van de uitwisseling en dus is het tijd om alles te doen wat we nog willen doen voor we terug naar België keren. Eén van de zaken op mijn to do lijstje is het plaatsen van een tattoo. Het is iets waar ik al enkele jaren aan denk, maar nog nooit heb durven waarmaken. Uiteindelijk dacht ik, waarom niet in Japan? Het is een souvenir die ik nooit zal verliezen en telkens ik de tekening zie zal ik spontaan aan mijn mooie tijd hier in Sapporo denken. De reden waarom ik het op het einde van mijn uitwisseling doe, is omdat een tatoeage hier niet zo vanzelfsprekend is. In vele publieke plaatsen zoals stranden of onsen (warmwaterbronnen) is een tattoo niet toegestaan.
Ik heb dan ook lang overwogen om er al dan niet één te laten zetten. Waarom heb ik dan toch besloten het te doen? Wel ik ben een buitenlander hier, tatoeage of niet ik zal toch aangestaard worden. Ten tweede, wordt een tatoeage tegenwoordig meer geaccepteerd, zo zijn er heel wat onsen die (kleine) tatoeages toelaten. Ten derde, de Japanse manier van tatoeëren is anders dan de Europese manier, de inkt is anders alsook de techniek van plaatsen. Een unieke souvenir dus. De laatste voorwaarde voor mijn tatoeage is dat hij makkelijk te verbergen moet zijn. Ik wil graag met korte mouwen kunnen rondlopen of een korte broek dragen zonder de tatoeage zichtbaar te moeten maken. Daarom leek de ideale plaats voor mijn tatoeage op mijn voeten. Makoto-san, de tattoo-artist waarschuwde me dat dit niet bepaald de meest pijnloze plaats was en hij had niet gelogen. Het is een moeilijk te beschrijven gevoel, meer dan een echte pijn, is het een irritant gevoel dat maar blijft duren. Al bij al duurde het plaatsen 1 uur en verliep alles heel vlot. Zowel Makoto-san als zijn collega’s waren uitermate vriendelijk. Tijdens het plaatsen van mijn tatoeage werd er naast mij een andere klant getatoeëerd die een “full-body” tattoo aan het plaatsen was. Van zijn nek tot op zijn enkels was hij volledig bedenkt door inkt. Alsof hij mijn gedachten kon lezen, informeerde hij me dat hij geen lid was van de Yakuza (waar dergelijke tatoeages gebruikelijk zijn), maar gewoon gepassioneerd was door deze kunstvorm.
Hier is hij dan, mijn tattoo:
Als je wil weten waarom precies deze tekening, dan moet je me maar eens aanspreken. Ik ben heel blij met deze ervaring en de prachtige souvenir die het me opleverde. Indien iemand ooit overweegt om een tatoeage te plaatsen en toevallig in Hokkaido is: “Makoto Sapporo Tattoo” is de plaats om het te doen!
Wie Makoto-san wil volgen op instagram en zijn andere werken bekijken: de link vind je hier!
Hallo iedereen ^^
Het is weer eens veel te lang geleden sinds ik nog een update heb gegeven over Nagasaki. Dat ga ik nu nog steeds niet doen want mijn uitstelgevoel is veel te sterk. Ik ga echter wel een kleine uitleg geven over een typisch Japanse sport: yosakoi!!!
Amerika heeft zijn wereldbekende cheerleaders en Japan heeft zijn (iets minder wereldbekende) yosakoi clubs. Yosakoi is in essentie energiek dansen. Er worden speciale bewegingen gebruikt op hedendaagse, met traditionele Japanse instrumenten gemaakte muziek. Er zijn enorm veel yosakoi teams en de verscheidenheid ertussen is groot. Zowel mannen als vrouwen van elke leeftijd doen de sport. De outfits kunnen variëren, maar de meest voorkomende outfits bestaan uit een Happi of een yukata.
Ikzelf zat in de yosakoi club van de universiteit van Nagasaki, Toppu genaamd (突風). In deze club wordt er altijd een Happi gedragen, zoals je op de foto’s kan zien. Ik kan het zeker aanraden om in zo’n club te gaan als je in Japan studeert. Je kan onmiddellijk met heel wat Japanners praten en de clubs zijn heel open en vriendelijk. Indien je je zorgen maakt over je level van Japans dan kan ik je geruststellen: aangezien het voornamelijk een dansclub is kan je alles perfect begrijpen. Naast het wekelijkse trainen met je club zijn er natuurlijk ook veel gelegenheden waar je met je club naartoe kan gaan. Aangezien yosakoi clubs vaak optreden op matsuri (festivals) kan je naar heel wat plaatsen gaan. Ikzelf heb slechts op één matsuri kunnen meedansen (het yosakoi festival van Kumamoto), maar dit was zeker de moeite waard! Ik wist niet precies waar in Kumamoto het zou plaatsvinden, dus je kan je mijn verbazing wel voorstellen toen ik zag dat het in een pretpark was! Het was een prachtige dag, de sfeer was geweldig en tussen het dansen door konden we op de attracties gaan. Mocht ik kunnen ik deed het meteen opnieuw! Mijn club had dit festival ook gewonnen, dus dat was nog eens een bonus voor de dag 😉
Hoewel dat yosakoi een grote bekendheid in Japan heeft, is het nog relatief klein op internationaal vlak. Toch zijn er tegenwoordig in zowel Europa als Amerika een handvol yosakoi groepen die regelmatig optreden. Met dit bericht hoop ik dus ook deze bekendheid nog wat groter te maken! Wie nieuwsgierig is naar onze dans kan die hier bekijken.
Onze uitwisselperiode is al halfweg en jullie vragen zich vast en zeker af wat de voorbije weken ons gebracht hebben! Wel het zal jullie misschien verbazen… maar het was slecht weer (koud en regenachtig… we hebben een pechjaar) en festivals. Sinds de lente is begonnen is er elk weekend wel ergens iets te beleven. Ik ben in Sapporo gebleven en ben een kijkje gaan nemen op het Yosakoi Soran festival dat plaatsvond tussen 7 en 11 juni.
Wat is dat? Tanguy is hierin eigenlijk de expert – maar yosakoi is een soort Japanse dansstijl die vaak opgevoerd wordt op festivals. Vaak zijn het grote groepen in kleurrijke kostuums die energieke choreografieën brengen met allerlei attributen. Het is indrukwekkend om te zien en het gebruik van Japanse instrumenten in de muziek en de kledij van de dansers maakt heel uniek. Genoeg gepraat, ik laat de beelden voor zich spreken.
Niet veel later, van 14 tot 16 juni vond het Sapporo Festival plaats. Dit is in feite een jaarlijkse viering van de Hokkaido schrijn (de belangrijkste schrijn van Hokkaido) waarbij de vier kami (dit zijn de goden uit het Shintoïsme) in draagbare mini-schrijntjes door de stad worden gedragen. Tijdens deze drie dagen vinden er rondom de schrijn zelf allerlei culturele activiteiten en optredes plaats. Er is een kleine kermis zeg maar!
Op de laatste dag heb ik het geluk gehad de parade te kunnen zien. Allerlei figuranten in kledij uit de heian-periode, maar ook opgetutte paarden liepen mee.
Bye bye Tokyo, je hebt het goed gelezen, maar dat was helaas niet voor heel lang. Dit was ook het perfecte onderwerp om nog eens iets over te schrijven, net op tijd voor Malou begint met dreigbrieven sturen om eens iets nieuws te posten op het blog. En nu, de reden waarom ik eventjes afscheid nam van Tokyo. Japanse universiteiten (althans toch de mijne) en de Belgische universiteiten verschillen redelijk hard. Heel veel huiswerk, minder en makkelijkere examens, enzovoort. Een ander groot verschil zijn de lessen, ik heb zo’n 10 vakken opgenomen aan Meisei University, maar geen enkele is een of andere saaie lecture die drie uur duurt. Een van deze vakken is Destination Marketing en een belangrijk onderdeel hiervan is fieldwork.
Dus ja, van zondag 4 juni tot dinsdag 6 juni trok ik voor dit vak weg uit Tokyo en ging ik meer richting het zuiden, naar een stadje genaamd Ito in de Shizuoka prefectuur. Het doel van het vak is Destination Marketing, dus tijdens de paar dagen die we in dit prachtige stadje hadden waren we vrij om (beeld)materiaal te verzamelen om te werken aan een promotievideo om het toerisme in Ito te stimuleren.
Ook al was het voor school, was het echt een super toffe ervaring. Mijn groepje bestond uit 2 studenten van Meisei, een Britse student die hier slechts voor 2 weken in Japan was om deel te nemen aan het project en mijzelf. Op zondagochtend vertrokken we samen met de auto naar daar, alles super gezellig en zo. We waren tussen de bergen aan het rijden en opeens zie ik iets wat leek op een vreemde vlakte in de verte. Twee minuten later bleek dat gewoon de zee te zijn. Het was geweldig om langs de kust te rijden met de prachtige blauwe zee aan de linkerkant en imposante groene bergen aan de rechterkant. Shizuoka was met die natuur echt een prachtige break na een paar maanden in Tokyo te zitten. Eenmaal aangekomen was het tijd voor sightseeing, mijn groep focuste zich op de boeddhistische tempels en de lokale business, van een mangoplantage tot een klein visrestaurantje. Daarnaast heb ik ook een nacht op hotel en een nacht bij een host family doorgebracht. Dat laatste was voor mij een eerste keer, maar echt een supertoffe ervaring.
En hiermee stop ik maar eens met schrijven en laat ik de rest over aan een boel foto’s die ik in Ito heb gemaakt. Enjoy!
