Sorry mama

We naderen het einde van de uitwisseling en dus is het tijd om alles te doen wat we nog willen doen voor we terug naar België keren. Eén van de zaken op mijn to do lijstje is het plaatsen van een tattoo. Het is iets waar ik al enkele jaren aan denk, maar nog nooit heb durven waarmaken. Uiteindelijk dacht ik, waarom niet in Japan? Het is een souvenir die ik nooit zal verliezen en telkens ik de tekening zie zal ik spontaan aan mijn mooie tijd hier in Sapporo denken. De reden waarom ik het op het einde van mijn uitwisseling doe, is omdat een tatoeage hier niet zo vanzelfsprekend is. In vele publieke plaatsen zoals stranden of onsen (warmwaterbronnen) is een tattoo niet toegestaan.

Ik heb dan ook lang overwogen om er al dan niet één te laten zetten. Waarom heb ik dan toch besloten het te doen? Wel ik ben een buitenlander hier, tatoeage of niet ik zal toch aangestaard worden. Ten tweede, wordt een tatoeage tegenwoordig meer geaccepteerd, zo zijn er heel wat onsen die (kleine) tatoeages toelaten. Ten derde, de Japanse manier van tatoeëren is anders dan de Europese manier, de inkt is anders alsook de techniek van plaatsen. Een unieke souvenir dus. De laatste voorwaarde voor mijn tatoeage is dat hij makkelijk te verbergen moet zijn. Ik wil graag met korte mouwen kunnen rondlopen of een korte broek dragen zonder de tatoeage zichtbaar te moeten maken. Daarom leek de ideale plaats voor mijn tatoeage op mijn voeten. Makoto-san, de tattoo-artist waarschuwde me dat dit niet bepaald de meest pijnloze plaats was en hij had niet gelogen. Het is een moeilijk te beschrijven gevoel, meer dan een echte pijn, is het een irritant gevoel dat maar blijft duren. Al bij al duurde het plaatsen 1 uur en verliep alles heel vlot. Zowel Makoto-san als zijn collega’s waren uitermate vriendelijk. Tijdens het plaatsen van mijn tatoeage werd er naast mij een andere klant getatoeëerd die een “full-body” tattoo aan het plaatsen was. Van zijn nek tot op zijn enkels was hij volledig bedenkt door inkt. Alsof hij mijn gedachten kon lezen, informeerde hij me dat hij geen lid was van de Yakuza (waar dergelijke tatoeages gebruikelijk zijn), maar gewoon gepassioneerd was door deze kunstvorm.

Hier is hij dan, mijn tattoo:

Als je wil weten waarom precies deze tekening, dan moet je me maar eens aanspreken.  Ik ben heel blij met deze ervaring en de prachtige souvenir die het me opleverde. Indien iemand ooit overweegt om een tatoeage te plaatsen en toevallig in Hokkaido is: “Makoto Sapporo Tattoo” is de plaats om het te doen!

Wie Makoto-san wil volgen op instagram en zijn andere werken bekijken: de link vind je hier!

(Tanguy Declercq)